Ένα άρθρο της Φωτεινής Μπάρκα από την Ελευθεροτυπία
Φωτογραφημένη από πάνω η εγκατάσταση «Navigating in the dark»
Οπως κάθε εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας, έτσι και αυτή δημιουργεί μια εμπειρία στον επισκέπτη. Προσωπικής ενδοσκόπησης, είναι η προσδοκία της ίδιας της καλλιτέχνιδος.
Το έργο της με τίτλο «Navigating in the dark» ανιχνεύει τα σκοτάδια γύρω μας. «Μοιάζει ο κόσμος μας να είναι ένα καράβι που παλεύει βράδυ με την τρικυμία» εξηγούσε χθες. «Περικυκλωνόμαστε από σκοτάδι και σύγχυση αξιών, αντιπαλότητα και απώλεια ανοχής μεταξύ των ανθρώπων. Το ταξίδι στο σκοτάδι μάς δίνει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας και να αισθανθούμε τα κοινά μας σημεία με τους άλλους. Να ανακαλύψουμε την αποδοχή και την ταπεινοφροσύνη. Μόνο με ένα εσωτερικό ταξίδι μπορούμε να πολεμήσουμε τα εξωτερικά σκοτάδια».
Επέλεξε την αγγλική λέξη navigating γιατί για εκείνη έχει την έννοια της αναζήτησης και της πορείας. «Εχει σχέση με την κίνηση, την πλεύση, την εξερεύνηση. Στα σανσκριτικά η λέξη navi σημαίνει βάρκα, και η λέξη gathi σημαίνει ταχύτητα, στα δε λατινικά πλέω», εξηγεί.
Η ύλη συναντά το πνεύμα
Το αίθριο του Μουσείου Μπενάκη της οδού Πειραιώς φιλοξενεί το έργο της με ιδανικούς όρους, χωρίς να το ανταγωνίζεται, αλλά ούτε και να το καταπίνει. Η γλύπτρια, που ζει μόνιμα στο Λονδίνο, έλαβε σοβαρά υπόψη της το χώρο, αλλά και το πυκνοκατοικημένο αστικό περιβάλλον του μουσείου. Η λίμνη της στη μέση έχει το σχήμα μιας κυψέλης που «γεννά και φέρνει στην επιφάνεια ιδέες, συναισθήματα, σκέψεις και σχήματα». Γύρω από την κυψέλη, τα τέσσερα όρθια γλυπτά λειτουργούν ως φάροι. Το ένα απεικονίζει ένα σπόρο που «έσκασε» και από μέσα του ορθώνεται ο καρπός.
«Προσπαθώντας να φτάσω ψηλά», ο τίτλος του. Δίπλα, το έρπον γλυπτό έχει μια σχισμή στη μέση που μοιάζει να έχει γίνει με βία. «Φέρει όλες τις πληγές» το τιτλοφορεί. Το όρθιο «κουκούλι» στην άλλη άκρη «σαν να το άνοιξες με τα δυο σου χέρια» μπορείς να το επισκεφτείς για να δεις πως είναι ο «χώρος εντός». Τέλος, 12 κύκλοι ενώνονται και μπλέκονται και απολήγουν σε 12 χρωματιστούς φαλλούς. Η ύλη συναντά το πνεύμα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για ατσάλι, συνειδητοποιεί το μεγάλο κόπο που απαιτεί το σκληρό αυτό υλικό.
Συνέχεια του ταξιδιού
Το Μουσείο Μπενάκη αποτελεί τον πρώτο σταθμό αυτής της τριλογίας. Οι άλλοι δύο σταθμοί είναι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης και συγκεκριμένα το Τζαμί Ιμπραήμ Χαν στο Ρέθυμνο (Μάιος-Αύγουστος 2011) και η κρύπτη της εκκλησίας του Αγίου Παγκρατίου στο Λονδίνο (Οκτώβριος-Νοέμβριος 2011). Και τα τρία έργα της τριλογίας υλοποιούνται με τη συμπαραγωγή των δύο μουσείων της Αθήνας και της Κρήτης. Τα επιμελείται η κριτικός τέχνης και διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης Μαρία Μαραγκού.
Η έκθεση -πρώτη της ατομική- στο Μουσείο Μπενάκη διαρκεί έως τις 26 Μαρτίου.
Αίθριο από ατσάλι
Σε καλούν να μπεις μέσα τους, να σκύψεις να τα περιεργαστείς, να τα ακουμπήσεις. Αν και τεράστια, τα ατσάλινα γλυπτά της Καλλιόπης Λεμού δεν απομακρύνουν το θεατή τους, αλλά τον οδηγούν στο κέντρο, εκεί όπου το νερό συγκρατεί ή βυθίζει 12 γλυπτά ανθρώπινα κεφάλια.
Φωτογραφημένη από πάνω η εγκατάσταση «Navigating in the dark»
Οπως κάθε εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας, έτσι και αυτή δημιουργεί μια εμπειρία στον επισκέπτη. Προσωπικής ενδοσκόπησης, είναι η προσδοκία της ίδιας της καλλιτέχνιδος.
Το έργο της με τίτλο «Navigating in the dark» ανιχνεύει τα σκοτάδια γύρω μας. «Μοιάζει ο κόσμος μας να είναι ένα καράβι που παλεύει βράδυ με την τρικυμία» εξηγούσε χθες. «Περικυκλωνόμαστε από σκοτάδι και σύγχυση αξιών, αντιπαλότητα και απώλεια ανοχής μεταξύ των ανθρώπων. Το ταξίδι στο σκοτάδι μάς δίνει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας και να αισθανθούμε τα κοινά μας σημεία με τους άλλους. Να ανακαλύψουμε την αποδοχή και την ταπεινοφροσύνη. Μόνο με ένα εσωτερικό ταξίδι μπορούμε να πολεμήσουμε τα εξωτερικά σκοτάδια».
Επέλεξε την αγγλική λέξη navigating γιατί για εκείνη έχει την έννοια της αναζήτησης και της πορείας. «Εχει σχέση με την κίνηση, την πλεύση, την εξερεύνηση. Στα σανσκριτικά η λέξη navi σημαίνει βάρκα, και η λέξη gathi σημαίνει ταχύτητα, στα δε λατινικά πλέω», εξηγεί.
Η ύλη συναντά το πνεύμα
Το αίθριο του Μουσείου Μπενάκη της οδού Πειραιώς φιλοξενεί το έργο της με ιδανικούς όρους, χωρίς να το ανταγωνίζεται, αλλά ούτε και να το καταπίνει. Η γλύπτρια, που ζει μόνιμα στο Λονδίνο, έλαβε σοβαρά υπόψη της το χώρο, αλλά και το πυκνοκατοικημένο αστικό περιβάλλον του μουσείου. Η λίμνη της στη μέση έχει το σχήμα μιας κυψέλης που «γεννά και φέρνει στην επιφάνεια ιδέες, συναισθήματα, σκέψεις και σχήματα». Γύρω από την κυψέλη, τα τέσσερα όρθια γλυπτά λειτουργούν ως φάροι. Το ένα απεικονίζει ένα σπόρο που «έσκασε» και από μέσα του ορθώνεται ο καρπός.
«Προσπαθώντας να φτάσω ψηλά», ο τίτλος του. Δίπλα, το έρπον γλυπτό έχει μια σχισμή στη μέση που μοιάζει να έχει γίνει με βία. «Φέρει όλες τις πληγές» το τιτλοφορεί. Το όρθιο «κουκούλι» στην άλλη άκρη «σαν να το άνοιξες με τα δυο σου χέρια» μπορείς να το επισκεφτείς για να δεις πως είναι ο «χώρος εντός». Τέλος, 12 κύκλοι ενώνονται και μπλέκονται και απολήγουν σε 12 χρωματιστούς φαλλούς. Η ύλη συναντά το πνεύμα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για ατσάλι, συνειδητοποιεί το μεγάλο κόπο που απαιτεί το σκληρό αυτό υλικό.
Συνέχεια του ταξιδιού
Το Μουσείο Μπενάκη αποτελεί τον πρώτο σταθμό αυτής της τριλογίας. Οι άλλοι δύο σταθμοί είναι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης και συγκεκριμένα το Τζαμί Ιμπραήμ Χαν στο Ρέθυμνο (Μάιος-Αύγουστος 2011) και η κρύπτη της εκκλησίας του Αγίου Παγκρατίου στο Λονδίνο (Οκτώβριος-Νοέμβριος 2011). Και τα τρία έργα της τριλογίας υλοποιούνται με τη συμπαραγωγή των δύο μουσείων της Αθήνας και της Κρήτης. Τα επιμελείται η κριτικός τέχνης και διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης Μαρία Μαραγκού.
Η έκθεση -πρώτη της ατομική- στο Μουσείο Μπενάκη διαρκεί έως τις 26 Μαρτίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου